انفعال باطن خاموش دارد بوی خون

ریزش صهباست هر جا شیشه می گردد نگون

کاملان در خاکساری قدر پیدا می کنند

چون عیار رنگ زر کز خام می گردد فزون

ایمنی از طینت ناراست نتوان داشت چشم

رفته گیرید اعتماد از خانه های بی ستون

با مراد نیک و بد یکسان نمی گردد فلک

این خم نیلی که دیدی رنگها دارد جنون

سرمه سا چشمی دو عالم را به جوش آو رده است

کیست دریابد که خاموشی چه می خواند فسون

اینقدر بر علم و فن مغرور آگاهی مباش

آخر این دفتر دو حرف است از حساب کاف و نون

دعوی پیشی مکن کز واپسانت نشمرند

بیشتر رو بر قفاتازی ست سعی رهنمون

مشت خاک ما که از بی انفعالی بسته سنگ

یک عرق گر گل کند آیینه می آید برون

سرنگونیهای ماه نو دلیل عبرت است

موج لب خشکی تری دارد چراغ آبگون

هر که را دیدم توانایی به خاک افکنده بود

بیدل اینجا نیست غیر از مرکب طاقت حرون